Nie zmieniajmy kobiet, zmieńmy świat!

Deklaracja Kobiet na Islandii w Dniu Wolnym Dla Kobiet 24.10.2018

Historie kobiet dzielone pod hasztagiem #MeToo na mediach społecznościowych o zastraszaniu, przemocy i dyskryminacji w miejscu pracy naświetliły powagę tego, że nierówności w płacach pomięzy płciami to nie tylko niesprawiedliwość w miejscu pracy. Dziś wspólnie, głośno i wyraźnie ogłaszamy, że napastowanie seksualne i przemoc są nieakceptowalne!

Musimy zagwarantować bezpieczeństwo wszytkich, nawet tych dotychczas zmarginalizowanych kobiet w miejscu pracy. Musimy stworzyć świat, w którym praca kobiet i mężczyzn traktowana jest na równi! Świat, w którym będziemy mieć równość w płacach.

Według najnowszych danych z Islandzkiego Urzędu Statystyk średnia płaca kobiet na Islandii jest o 26% mniejsza niż płaca mężczyzn. Jakkolwiek, kobiet pracują więcej jeśli weźmiemy pod uwagę pracę zawodową, a także pracę wykonywaną w domu. Kobiety biorą średnio cztery razy więcej rodzicielskich zwolnień z pracy. Jedna trzecia kobiet pracuje też na część etatu ze względu na obowiązki związane z rodziną i utrzymaniem domu. Obecnie w pozycjach zarządzania i wpływu jest mniej kobiet, zaś tradycyjnie przypisywane kobietom zawody są zdewaluowane, co odzwierciedla się w niższych płacach i gorszych warunkach pracy. Ta dewaluacja oznacza, że kobiety zarobią mniej w ciągu swojego życia, będą otrzymywały niższe emerytury, a także szybciej wypalą się zawodowo.

To musi się skończyć! Żądamy równych dochodów!

Podczas Dnia Wolnego Dla Kobiet w Islandii opuszczamy pracę o 14:55, o tej godzinie, kiedy przestajemy otrzymywać zapłatę za naszą pracę. To już szósty raz od roku 1975, kiedy wychodzimy, aby zaprotestować nierówności w płacach pomiędzy płciami, a wciąż mamy wielką różnicę do nadrobienia! Jeśli będzie to postępowało w ten sposób, wówczas dochody wyrównają się dopiero za 29 lat!

Nie będziemy dłużej czekać!

Mówimy dość! Ten czas już przeminął – teraz kobiety muszą być cenione sprawiedliwie, cieszyć się równością i bezpieczeństwem w domu i w pracy.

  • Żądamy, aby prawa człowieka były przestrzegane dla wszystkich na Islandii – aby nikt nie był dyskryminowany ze względu na płeć, pochodzenie, rasę, orientację seksualną, tożsamość seksualną i jej wyrażanie, charakterystykę płci, niepełnosprawność, wiek, miejsce zamieszkania, religię, a także status socjalny lub finansowy.
  • Żądamy krótszego tygodnia pracy, aby wyrównać różnice w płacy pomiędzy kobietami i mężczyznami ze względu na pracę tradycyjnie płatną i niepłatną.
  • Żądamy, aby urlop rodzicielski został przedłużony do 12 miesięcy, wypłaty podczas takiego urlopu były równe conajmniej najniższej stawce krajowej, a także, aby opieka nad dziećmi była zapewniona natchmiast po zakończeniu się urlopu rodzicielskiego.
  • Żądamy działań w celu wprowadzenia parytetów, aby zwiększyć ilość kobiet w pozycjach władzy i wpływu, a także by praca kobiet była ceniona sprawiedliwie i była szanowana.
  • Żądamy, aby rząd ustalił jako priorytet osiągnięcie pełnego równouprawnienia i wykorzenienie przemocy przeciwko kobietom; a także aby rząd podjął zdecydowane działania w celu osiągnięcia równouprawnienia poprzez zachęcanie i celebrowanie różnorodności w naszym społeczeństwie.
  • Żądamy, aby równouprawnienie i nauka o gender zostały wprowadzone jako obowiązkowe przedmioty na wszystkich szczeblach edukacji. To w szkołach uczymy przyszłe generacje o różnorodności w społeczeństwie, wykorzeniamy stereotypy związane z płciami i powstrzymujemy pornografizację społeczeństwa.
  • Żądamy możliwości do wykonywania naszych prac bez zastraszania, przemocy i dyskryminacji. Żądamy też, aby rząd, pracodawcy i związki zawodowe podjęły działania prewencyjne w stosunku do przemocy seksualnej i napastowaniu w miejscu pracy.
  • Żądamy, aby historie osób, które przetrwały przemoc seksualną nie były jedynie usłyszane, ale aby im też wierzono. Kobiety dotknięte przemocą, napastowaniem, poniżeniem i zastraszaniem nie są jedynie garstką, ale większością z wielu sfer społecznych. Musimy być świadomymy, że kobiety w przynależące mniejszości społecznych są też narażone i doświadczają specyficznych wyrazów przemocy i zastraszania.

Tutaj zwracamy wstyd tym, którym on przynależy: do złoczyńców, pracodawców, rządu, systemu sprawiedliwości, społeczeństwa, które poprzez wieki tolerowało przemoc i niesprawiedliwość. Deklarujemy nasze wsparcie dla tysięcy kobiet, które wystąpiły i podzieliły się swoimi historiami o zastraszaniu, przemocy i niesprawiedliwości w miejscu pracy i w społeczeństwie. Deklarujemy też wspracie dla tych kobiet, które nie wystąpiły – jesteśmy tu dla Was, dla nas wszystkich!

Weźmy odpowiedzialność za zmianę kultury w pracy, w domu, w szkołach, wśród przyjaciół, w sporcie, w pracy socjalnej i wszytkich dziedzinach życia. Jesteśmy odpowiedzialni za utrzymywanie tego w świadomości! Możemy okazać szacunek i empatię w stosunkach międzyludzkich, tak aby zwiększać świadomość na temat nierównego, patriarchalnego systemu, w którym żyjemy.

Równouprawnienie dotyczy wszystkich z nas, nie tylko kobiet! Razem zmieniajmy kulturę i nastawienie! Powstańmy wspólnie i nie dajmy się uciszyć!

Nie zmieniajmy kobiet, zmieńmy świat!

Równouprawnienie OD TERAZ!